Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2019

Τα πειθαρχικά στις Οδικές Συγκοινωνίες - Τι φταίει και τι μέτρα λαμβάνει η διοίκηση ;



Δεκάδες είναι τα πειθαρχικά συμβούλια που συνεδριάζουν εβδομαδιαίως στην Ο.ΣΥ όπου παραπέμπονται συνήθως οδηγοί - Αντί η Ο.ΣΥ να ερευνήσει γιατί υπάρχουν τόσα πολλά «πειθαρχικά παραπτώματα» και να σκύψει στην επίλυση του προβλήματος που τα δημιουργεί, παραπέμπει τους εργαζόμενους στο πειθαρχικό, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, ανατρέπονται στα Δευτεροβάθμια και στις Δικαστικές αίθουσες.


Χθες συνεδρίασε το ΔΠΣ (Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο) στην Ο.ΣΥ, στην ουρά για να «δικαστούν» πάνω από 15 εργαζόμενοι, άλλοι κατηγορούνται για απλής μορφής παραπτώματα και άλλοι για βαριάς μορφής, από επίπληξη έως απόλυση. Πολλά από αυτά θα είχαν λυθεί αν το ΠΠΣ (Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο) λειτουργούσε σωστά και με υπαλλήλους που έχουν νομικές γνώσεις ή έστω γνωρίζουν να ερμηνεύουν τον ΓΚΠ. 
Η Ο.ΣΥ φυσικά για παραβλέψεις/παραλείψεις του ΠΠΣ θα κληθεί να πληρώσει αρκετές χιλιάδες ευρώ, όταν οι εργαζόμενοι κινηθούν νομικά εναντίων της πειθαρχικής διαδικασίας, αφού θα κληθεί να πληρώσει δικηγόρο, δικαστικά έξοδα και πολλές φορές αποζημίωση. 

Το ερώτημα είναι, ποιος πληρώνει ; 

Φυσικά κανείς από αυτούς που μπορεί να έκαναν λάθος (ίσως και εσκεμένα), κανείς τους δεν θα βάλει το χέρι στην τσέπη του. Αυτός που πληρώνει είναι το ίδιο το κράτος, δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν τις παραλείψεις κάποιων υπαλλήλων που χωρίς να έχουν γνώσεις, «δικάζουν» και ποινολογούν εργαζόμενους στο όνομα του ΓΚΠ καθώς τους δίνεται το δικαίωμα να τον εφαρμόζουν όπως κρίνουν δίχως κόστος. Πολλές φορές δε, προάγονται ή παραμένουν στη θέση τους.

Σε πρόσφατη δικαστική απόφαση (τελεσίδικη) από το Εφετείο Νίκαιας, οδηγός της Ο.ΣΥ δικαιώθηκε σε καταγγελία επιβάτη «για επικίνδυνη οδήγηση και ότι μιλούσε συνεχώς στο κινητό του ...» καθώς το εφετείο έκρινε ότι τα πειθαρχικά της Ο.ΣΥ πάσχουν ως προς την αιτιολόγησή τους αφού δεν αποδεικνύεται ότι τελέστηκε αυτή η πράξη από τον οδηγό απλά και μόνο με την μαρτυρία του επιβάτη, ο όρος «επικίνδυνη οδήγηση» δεν εξειδικεύεται αφού δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να προσδιορίζει σε τι συνίσταται η επικίνδυνη οδήγηση κτλ. Συνεπώς το ΔΠΣ που απλά αρκείται και επικύρωσε την απόφαση του ΠΠΣ χωρίς στοιχεία, υποπίπτει επίσης σε σφάλμα ! 
Συνεχίζει η απόφαση, ότι η Ο.ΣΥ ισχυρίζεται, δηλαδή παραδέχεται, ότι οι υπάλληλοι που συμμετέχουν στα πειθαρχικά συμβούλια, είναι απλοί διοικητικοί υπάλληλοι, χωρίς νομικές γνώσεις και ιδιαίτερη νομική κατάρτιση και ότι το βασικό είναι να μετακινείται με ασφάλεια το επιβατικό κοινό, από το να τηρείται ο τύπος της ύπαρξης ή μη πλήρους αιτιολογίας των πειθαρχικών αποφάσεων, φυσικά και το δικαστήριο απορρίπτει αυτούς τους ισχυρισμούς διότι οφείλουν να γνωρίζουν ότι οι αποφάσεις αιτιολογούνται, σύμφωνα με τον ΓΚΠ αρθ. 35 παρ. 2.

Στην απόφαση αυτή το εφετείο έκρινε άκυρα τα πειθαρχικά της Ο.ΣΥ

Βέβαια, ο κάθε απλός υπάλληλος (που δεν έχει νομικές γνώσεις), ο οποίος συμμετέχει στα πειθαρχικά συμβούλια, θα μπορούσε να πάρει την γνώμη της νομικής υπηρεσίας της εταιρίας, για να μην κάνει λάθος και να μην χρεώσει την εταιρία αρκετές χιλιάδες ευρώ ! 

Παραδοχή της Διοίκησης 

Η ίδια η διοίκηση της Ο.ΣΥ με υπηρεσιακό σημείωμα προς τους «απλούς υπαλλήλους, χωρίς νομική κατάρτιση», τους καλεί να τηρήσουν απαρέγκλιτα, σχετικά άρθρα του ΓΚΠ, όπως την προκαταρκτική εξέταση και τα χρονικά όρια της παραγραφής.  Η σωστή εφαρμογή της πειθαρχικής διαδικασίας συνεχίζει, θα απέτρεπε την ταλαιπωρία και τον διασυρμό των συναδέλφων καθώς και την άσκοπη απώλεια εργατοωρών ... ξεχνάει δε τις χιλιάδες ευρώ που θα κληθεί να πληρώσει για την μίσθωση δικηγόρων, δικαστικά έξοδα, αγωγές κτλ. όταν οι εργαζόμενοι στρέφονται νομικά.

Τι φταίει ;

Η ευκολία που δίνεται στον επιβάτη μέσω της φόρμας παραπόνων στο site του ΟΑΣΑ, να αναφέρει το παράπονό του, είναι ένα από τα σημεία που θα πρέπει να ερευνηθεί, καθώς τα παράπονα των επιβατών εκτός του ότι δεν είναι τεκμηριωμένα, δεν υπάρχουν αρκετά πειστικά στοιχεία, δεν υπάρχει ταυτοποίηση προσώπου, δεν ζητούνται τα πλήρη στοιχεία του καταγγέλλοντος, όπως πρέπει να γίνει σε κάθε μορφής καταγγελία σύμφωνα και με έγγραφο της ΑΠΔΠΧ που λέει ότι «ο καταγγελλόμενος δεν αρκείται συνήθως να πληροφορηθεί μόνο το κείμενο της καταγγελίας, αλλά ζητεί και τα στοιχεία του καταγγέλλοντος, προκειμένου να ασκήσει εναντίον του νόμιμες αξιώσεις (π.χ. μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση ή/και ψευδή καταμήνυση, αγωγή για ηθική βλάβη κλπ. έχει σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ. 2 στοιχ. α΄ του Ν. 2472/1997 δικαίωμα πρόσβασης στο κείμενο της εν λόγω καταγγελίας, καθώς και σε πληροφορίες σχετικές με την προέλευση (πηγή) των δεδομένων αυτών. Ως προέλευση νοούνται τα στοιχεία ταυτοποίησης του καταγγέλλοντος που περιέχονται στο κείμενο της καταγγελίας, όπως είναι ιδίως το όνομα και η διεύθυνση του καταγγέλλοντος», εξαιρεί ορισμένες περιπτώσεις, όπως για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για τη διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων κτλ. χρειάζεται δε ειδική, σαφή και ευδιάκριτη επισήμανση στο διαδικτυακό τόπο (ιστοσελίδα) της κάθε δημόσιας υπηρεσίας, ιδίως εάν προβλέπεται και ηλεκτρονική υποβολή καταγγελιών. Το ότι το παράπονο του επιβάτη έρχεται σε μορφή καταγγελίας στον εργαζόμενο θα πρέπει επίσης να διερευνηθεί ως προς τη νομιμότητα της διαδικασίας ...

Αν πάρουμε ως παράδειγμα το παράπονο ή καταγγελία ότι «ο οδηγός οδηγούσε επικίνδυνα» πως μπορεί ο επιβάτης ο οποίος ίσως να είναι και μικρής ηλικίας, να κρίνει την οδήγηση ενός επαγγελματία οδηγού. Μπορεί να γνωρίζει τις συνθήκες π.χ όρια ταχύτητας, σήμανση, σήμα τροχονόμου, συνθήκες απότομου φρεναρίσματος κτλ. Φυσικά και όχι ! Ιδίως αν δεν τεκμηριώνεται πλήρως είναι εντελώς αυθαίρετη η καταγγελία. Κι όμως οι «απλοί υπάλληλοι χωρίς νομικές γνώσεις» μπορούν και κρίνουν ώστε να αποδοθεί η ποινή και να γίνουν αρεστοί στον πολίτη, βάζοντας όμως στην ουσία το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι. 

Αν η διοίκηση είχε ξεκαθαρίσει εξ αρχής το πώς θα γίνονται οι καταγγελίες επιβατών, σίγουρα θα είχε αποτρέψει πολλές ψευδείς και αυθαίρετες καταγγελίες.
Αν η διοίκηση είχε αποπέμψει τους «απλούς υπάλληλους» και τους είχε αντικαταστήσει με άλλους με νομικές γνώσεις και νομική κατάρτιση, επίσης θα είχε καλύτερα αποτελέσματα.
Αν η διοίκηση είχε σκύψει στα προβλήματα των εργαζομένων, είχε συγκεντρώσει και αξιολογήσει τα περιστατικά που οδηγούν στα πειθαρχικά τους εργαζόμενους, είχε ακούσει τα προβλήματά τους ορίζοντας συγκεντρώσεις, με ειδικά σεμινάρια θα είχε καλύτερα αποτελέσματα.

Κι όμως δεν γίνεται τίποτα από αυτά, παραμένουμε σε ένα αποτυχημένο μοντέλο πειθαρχικού ελέγχου, που κάνει χειρότερο τον εργαζόμενο όταν διώκεται άδικα με αποτέλεσμα η απόδοσή του στην εργασία να μειώνεται και η αδιαφορία του να αυξάνεται.  

Γιατί όταν έχεις πολλά πειθαρχικά παραπτώματα και ιδίως όταν μία εταιρία φτάνει σε σημείο να δίνει ποινές απόλυσης από το ΠΠΣ ... τότε σίγουρα κάτι δεν κάνει σωστά ! Δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι εργαζόμενοι ...


citybusdrivers