Σύσταση στους εργαζομένους
«να μην επιστρέψουν στην εργασία τους, εάν δεν ληφθούν από τον εργοδότη όλα τα αναγκαία μέτρα για την ασφαλή παροχή της εργασίας τους και τη διασφάλιση της υγείας και της ακεραιότητάς τους», εξέδωσε το υπουργείο Εργασίας λόγω των ιδιαίτερης έντασης καιρικών φαινομένων που συνεχίζουν να πλήττουν την ευρύτερη περιοχή της Μάνδρας Αττικής, και ειδικά για το σύνολο των εργαζομένων της Βιομηχανικής Περιοχής Μάνδρας.
Σύμφωνα με τη σύσταση, οι επιχειρήσεις οφείλουν να λάβουν όλα τα αναγκαία οργανωτικά και εν γένει προσήκοντα μέτρα για την αποφυγή δυσμενών συνεπειών στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων (λ.χ. προσωρινή αναστολή εργασιών, εάν κατά τη διάρκεια τους οι εργαζόμενοι ενδέχεται να εκτεθούν σε κίνδυνο).
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΣΘΟ
Για αντίστοιχες περιπτώσεις, σε ό,τι αφορά την εργασία και την αμοιβή ισχύουν τα εξής:
- Εάν, εξαιτίας των έντονων καιρικών φαινομένων, που συνιστούν λόγο ανωτέρας βίας, ο εργαζόμενος δεν μεταβεί στην εργασία του, παρά τη λειτουργία της επιχείρησης, ο εργαζόμενος διατηρεί την αξίωση καταβολής μισθού.
- Εάν η επιχείρηση δεν λειτουργήσει λόγω των έντονων καιρικών συνθηκών και οι εργαζόμενοί της δεν προσέλθουν στην εργασία τους για τον ίδιο λόγο, εφαρμόζεται ο κανόνας της κοινής απαλλαγής των μερών ως προς τις αμοιβαίες υποχρεώσεις τους.
ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
- Κατά τη διάταξη του πρώτου εδαφίου του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα, «αν ο εργοδότης έγινε υπερήμερος ως προς την αποδοχή της εργασίας ή αν η αποδοχή της εργασίας είναι αδύνατη από λόγους που τον αφορούν και δεν οφείλονται σε ανώτερη βία, ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να απαιτήσει το μισθό, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να παράσχει την εργασία σε άλλο χρόνο».
- Εξ αντιδιαστολής των ανωτέρω καθιερώνεται ο κανόνας, ότι, αν ο εργοδότης εμποδίζεται προσωρινώς ή οριστικώς να δεχθεί την παροχή (εν προκειμένω την εργασία), από λόγους οφειλόμενους σε ανώτερη βία, αυτός δεν καθίστανται υπερήμερος περί την αποδοχή της προσφερόμενης εργασίας και κατ’ ακολουθίαν απαλλάσσεται από την υποχρέωση προς καταβολή του μισθού προς τον προσφέροντα την εργασία του μισθωτό.
- Ανώτερη βία, προς εφαρμογή της διάταξης του πρώτου εδαφίου του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα, υπάρχει, όταν η αποδοχή της εργασίας από τον εργοδότη εμποδίζεται προσωρινώς ή οριστικώς από τυχερό και απρόβλεπτο γεγονός, το οποίο ήταν αδύνατο να αποτραπεί και αν ακόμη κατεβάλλετο το ανώτατο δυνατό μέτρο επιμέλειας, σύνεσης και πρόνοιας (Αρείου Πάγου: ΑΠ 637/1950 -ΑΠ 151/1951 -ΑΠ 16/1954 – ΑΠ 314/1954 – ΑΠ 170/1957 – ΑΠ 677/1974 – ΑΠ 525/1978 – ΑΠ 535/1978 – ΑΠ 1043/1980 – ΑΠ 1738/1980 – ΑΠ 1340/1979 – ΑΠ 680/1981 – Εφ. Αθηνών 2984/89 – Εφ. Θεσ/νίκης 1775/94 κλπ.).
ΠΟΤΕ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΟΧΙ Ο ΜΙΣΘΟΣ
Όταν η επιχείρηση δεν λειτούργησε λόγω ανώτερης βίας και οι εργαζόμενοι της δεν προσήλθαν στην εργασία τους για το ίδιο γεγονός, έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 380 του Αστικού Κώδικα, σύμφωνα με τις οποίες «αν η παροχή από ένα από τους συμβαλλόμενους (εργοδότη ή μισθωτό) είναι αδύνατη συνεπεία γεγονότος για το οποίο δεν έχει ευθύνη, απαλλάσσεται και ο άλλος από τους συμβαλλόμενους της αντιπαροχής» (δηλ. υπάρχει κοινή απαλλαγή).
Όταν η επιχείρηση λειτούργησε κανονικά και κάποιος εργαζόμενος δεν κατόρθωσε να μεταβεί στην εργασία του, παρά την καταβληθείσα από μέρους του προσπάθεια λόγω ανώτερης βίας, του οφείλεται ο μισθός της ημέρας εκείνης (άρθρο 657 Αστικού Κώδικα).
Για την επίλυση κάθε αμφισβήτησης αρμόδια να αποφανθούν είναι τα τακτικά δικαστήρια...